tag:blogger.com,1999:blog-35770615953289619012024-03-13T17:12:27.715+02:00χλωροφύλλη"who are you going to believe, me or your own eyes?"χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.comBlogger63125tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-89986320761720289572008-01-09T08:47:00.000+02:002008-01-09T10:00:19.277+02:00ΗμίφωςΚαπνίσαμε λιγότερο, φάγαμε περισσότερο, κρυώσαμε πολύ. Η Βιέννη ήταν μουντή, μια μουντάδα που δεν υπάρχει παρά σπάνια στην Αθήνα, είναι οι μέρες που λέω πως δεν θα ξημερώσει. Υπήρχαν εκατόν τριάντα μουσεία. Είδαμε τρία τέσσερα, δύο μεγάλες εκθέσεις ζωγραφικής, κάτι σιχαμένα φίδια που άρεσαν πολύ στα πιτσιρίκια. Ηταν ένα ταξίδι που σχεδιάστηκε να γίνει πέρυσι, τελικά έγινε τώρα. Περπατώντας στους χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-74875569292837462782007-12-18T22:42:00.000+02:002007-12-18T22:55:45.405+02:00ΤαξινομήσειςΣημειώσεις με μαλακό μολύβι φράσεις από καιρό αποφασισμένες σαν τα δάκρυα που έφεραν οι νότεςκαι η αξιοπρέπεια δεν μπόρεσε να εμποδίσει∙κύλησαν μόνα τουςχωρίς αιδώ ανάμεσα στον κόσμοΧτες άνοιξα το ντουλάπιεκεί που πλέον κατοικεί το μεγαλείο σουστριμωγμένο σε φθαρμένους φακέλουςέξω το όνομα του έργουμε μικρά κεφαλαία-πάνε δεκαπέντε χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-41998814491567741132007-12-05T09:34:00.000+02:002007-12-05T09:41:15.198+02:00Κόκκινο.Της φωτιάς.Το τέταρτο νύχι μου στο αριστερό χέρι πάντα βάφεται καλύτερα. Φταίει άραγε η πιο λεία επιφάνειά του ή είναι ιδεώδης η γωνία που σχηματίζει το δεξί χέρι που κρατάει το πινέλο; Το καμαρώνω.Είμαι πολύ ενοχική. Ενας ενοχικός άνθρωπος θα μπορούσε να έχει αναστολές ακόμα και για τα βαμμένα νύχια. Μερικές φορές όταν το βλέμμα κάποιου πέφτει στα χέρια μου, νιώθω πως κατατάσσομαι αυτόματα σε κατηγορίες: χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-37241521277933318612007-11-28T08:20:00.000+02:002007-11-28T09:13:07.220+02:00Η ψευδής απώλεια του ανύπαρκτουΠηγαίνεις στην αστυνομία για να αλλάξεις ταυτότητα λόγω παλαιότητος. Σου λένε οτι πρέπει πρώτα να ακυρωθεί η παλιά από το τμήμα που την είχες εκδόσει τότε. Συμπληρώνεις τα χαρτιά. Λένε οτι είναι μια διαδικασία μιας εβδομάδας, να τηλεφωνήσεις να σου πουν οτι ακυρώθηκε για να προσκομίσεις τα καινούργια δικαιολογητικά. Σε μια βδομάδα τηλεφωνείς –όχι δεν ήρθε ακόμα η ειδοποίηση. Παίρνεις την επόμενη,χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-10308736296526122962007-10-08T10:37:00.000+03:002007-10-08T10:45:37.264+03:00Περιστροφές Σημείωσα σ’ ένα χαρτί αυτό που λέει ο αδελφός μου: «όταν γράφεις σημασία έχει τι θες να πείς και αν αυτό μπορεί να ενδιαφέρει και άλλους». Κάθισα στο τραπέζι της κουζίνας. Ξέρει τι λέει. Από το ανοιχτό παράθυρο έρχονταν οι μυρωδιές από τα Κυριακάτικα φαγητά. Μοσχαράκι κοκκινιστό ως επί το πλείστον, σκόρδο και ντομάτα που βράζει. Αξεπέραστη μυρωδιά. Θα είχαν καλεσμένους στο τραπέζι τους; χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-25485274395238300382007-10-06T00:04:00.000+03:002007-10-06T01:21:03.734+03:00Ησυχες μέρες του Οκτωβρίου Περπάτησα μετά από καιρό στο κέντρο. Μπήκα μετά από καιρό στο μετρό. Στο Μοναστηράκι ο ήλιος μου έκαψε τα μάτια. Στην Αμερικάνικη αγορά στη Σοφοκλέους χώθηκα στις ντάνες με τα ρούχα. Τραβούσα, με λίγη ενοχή είναι η αλήθεια, παιδικά μπλουζάκια και γούνες λεοπαρδαλέ, παιδικά αμπιγιέ φορέματα, κάποια όμορφα, κάποια τελείως κιτσάτα. Από τα ανοιχτά παράθυρα η μυρωδιά των κρεάτων δοκίμαζε τα ρουθούνιαχλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-53885538121834756072007-10-01T11:12:00.000+03:002007-10-01T11:16:54.276+03:00Συναντήσεις και διαδρομέςΟκτώ και σαράντα εφτά. Πρωί. Δεξιά η λίστα με τις δουλειές. Θα την μουτζουρώσω το μεσημέρι, όταν όλες ή κάποιες θα έχουν εκτελεστεί. Γυρίζω μες το σπίτι. Κοιτάζω την παλιά βιβλιοθήκη από γκρίζα μελαμίνη. Θα την αντικαταστήσω. Με υλικό πιο αληθινό. Φτιάχνω τα δωμάτια. Είναι ο μήνας που πάντα θέλω να μετακομίζω.Είναι η αναζήτηση του νέου που κοροϊδεύει για λίγο διάστημα τα μόνιμα κενά. Στην ουσία χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-35723031724438715242007-09-19T01:34:00.000+03:002007-09-19T01:44:13.482+03:00Οτι θυμάμαι χαίρομαιΠρώτη στάση ήταν η Μύκονος. Τέλη Ιουνίου. Οικογενειακά. Χωρίς nightlife, αλλά με υπέροχα μπάνια στη Λιά και μεσημέρια στο Φωκό με τη θάλασσα ανταριασμένη, ο βοριάς να μπαίνει από το παράθυρο της ταβέρνας με τα ξύλινα τραπέζια. Κλείνανε στις εφτά. Μετά μας άφηναν με το κρασί μας, φεύγοντας να κλείναμε τη μικρή πόρτα μη μπει καμμιά κατσίκα. Ησυχία.Από την Εύβοια δεν θυμάμαι πολλά πράγματα παρά μόνοχλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-90238366762450043602007-06-18T21:03:00.001+03:002007-06-18T21:13:28.637+03:00Οι ζωές των άλλωνΗ μέρα ήταν ζεστή. Αναψα την καφετιέρα και πήγα στο σαλόνι. Κάτω από το κουφωμένο παράθυρο ξάπλωσα για λίγο στον καναπέ. Ενα μικρό ρεύμα με δρόσιζε και γρήγορα ξαναβυθίστηκα σ’ έναν ύπνο σύντομο, λίγο κλεμμένο και ένοχο. Είχα πολλές δουλειές που τις σημείωσα σ’ ενα κομματάκι χαρτί που το ’παιρνα μαζί μου από δωμάτιο σε δωμάτιο, μέχρι που δεν έκανα καμμία. Μόνο τον οδοντίατρο. Φόρεσα την χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-79742557246972989272007-06-13T08:45:00.001+03:002007-06-13T09:28:12.509+03:00ΠροορισμοίΨάχνω από το πρωί να σχεδιάσω μια βδομάδα διακοπών. Εξι διανυκτερεύσεις. Αναχώρηση την έβδομη μέρα. Κατά τας κρατήσεις. Ψάχνω στο ίντερνετ. Μπαίνω στο ένα site διαβάζω, κοιτάζω ξενοδοχεία μετά κάτι θυμάμαι πάω στο google και πληκτρολογώ λέξεις ή φράσεις που μου έρχονται στο μυαλό. Μετά ξαναγυρίζω στις λίστες των δωματίων. Δεν είναι η πρώτη φορά. Στις ώρες αυτές που τριγυρίζω δικτυακά πραγματοποιώχλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-72875840785361648022007-06-08T19:50:00.000+03:002007-06-08T19:58:44.772+03:00Ιστορίες ΟμόνοιαςΣτον σταθμό μετρό Ομόνοια συγχωνεύτηκα με το πλήθος. Βγήκα από το βαγόνι, κατευθύνθηκα στην πίσω έξοδο, πάτησα στις πρώτες κυλιόμενες, ακολούθησα το ανθρώπινο φίδι στις δεύτερες και βγήκα στην έξοδο προς Γ΄ Σεπτεμβρίου. Εστριψα αριστερά και αμέσως δεξιά, στο δεξί πεζοδρόμιο σ’ αυτό που κάθεται στο πεζούλι πάντα ένας άντρας αλκοολικός με πλαστικές σακούλες με πράγματα ανάμεσα στα πόδια του, χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-53288259671554496412007-06-06T09:22:00.000+03:002007-06-06T09:53:59.242+03:00Σκέψεις ή όταν έρχονται τα σύννεφα[Το παλιό σεντούκι περιέχει πολλές πληροφορίες. Τις φορές που άνοιγε, ο καθένας μπορούσε να τις δεί και να διαλέξει. Παλιά φορέματα, φωτογραφίες, βινύλια, σακουλάκια με μυρωδικά και διαλεγμένα όνειρα. Στη σοφίτα -ως οφείλει κάθε σεντούκι να είναι, με τις κλειδαριές του που εύκολα παραβιάζονται, με σκόνη και λίγους ιστούς αράχνης. Στο σημείο που πρέπει να στέκεσαι λίγο σκυφτός. Οι μικρότεροι πάνταχλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-21101247052955598202007-06-04T12:10:00.000+03:002007-06-04T13:09:42.713+03:00Στην Pizza Ascot δεξιάΟ δρόμος για τον Κάλαμο ήταν ανοιχτός νωρίς το απόγευμα. Τίποτα δεν θύμιζε Σαββατιάτικη έξοδο. Το πάρτυ άρχιζε στις έξι. Καθόμουν στο πίσω δεξί κάθισμα, πάει πολύς καιρός που ήμουν επιβάτης και όχι οδηγός σε αυτοκίνητο. Ο ήλιος ήταν δυνατός. Το ίδιο και οι φωνές των παιδιών στα αυτιά μου. Ο πατέρας της κόρης μου είχε τον ίδιο προορισμό. Πίσω μας, συνεπιβάτης κι’ αυτός σε φιλικό αυτοκίνητο. χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-54722802984852590372007-06-01T09:37:00.001+03:002007-06-01T19:39:17.065+03:00Για την Αμαλία II«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...» (Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-46926636690175386132007-05-31T08:23:00.000+03:002007-05-31T08:53:19.074+03:00True faithΣτους κύκλους της ζωής καμμιά φορά συμβαίνει να είσαι δύσθυμος, κι αυτό να μην ακολουθεί καμμιάν αιτία. Μπορεί να είναι οι τελευταίες συμπτώσεις, μπορεί να είναι σκέψεις που γίνονται αυτόματα σε βαθύτερα στρώματα, μπορεί να είναι απλώς διαπιστώσεις, φόβοι, ανασφάλειες που βρήκαν πρόσφορο έδαφος. Μπορεί και να μην είναι τίποτα απ΄όλα αυτά, παρά μόνο κούραση και πάλι κούραση. Αυτοί οι μικροί χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-54583266484266085022007-05-27T22:29:00.000+03:002007-05-27T22:38:09.336+03:00Για την ΑμαλίαΔυό λόγια για την Αμαλία που έφυγε την Παρασκευή από τούτη τη ζωή. Από την ώρα που το έμαθα σκεφτόμουν πόσο σημαντική ήταν για κείνην η αποκάλυψη της ιστορίας της μέσα από το blog της και στη συνέχεια η κοινοποίησή της από τον ένα μπλόγκερ στον άλλον. Τα εκατοντάδες σχόλια που της άφησαν και η θαλπωρή που αισθάνθηκε τις τελευταίες της μέρες. Δημιουργώντας μια σχέση που δεν πρόλαβε να πάρει όνομα χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-78685345629120038672007-05-24T13:53:00.000+03:002007-05-24T14:14:14.764+03:00Αστικά τοπίαΕκτελώ για δεύτερη φορά το ίδιο δρομολόγιο. Περπατάω ευθεία –δεξιά μετά προς τα κάτω, πάλι ευθεία, αντίθετα με το πρωί που ήταν δεξιά, αριστερά ευθεία και αριστερά, επιστροφή. Ενα δέντρο έχει ανθίσει μωβ λουλούδια, το βλέπω από το μπαλκόνι μου. Η μπόρα τα έχει χιονίσει στις σκεπές των αυτοκινήτων. Προσπαθώ να το φωτογραφήσω. Στις 8.00. Στέκομαι στη μέση του δρόμου. Ενα σχολικό θέλει να στρίψει χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-10645683130267870692007-05-21T23:37:00.000+03:002007-05-22T01:11:56.294+03:00Μη διατηρητέοΚοίταξα τα μάτια μου στον καθρέφτη. Αναρωτήθηκα αν μοιάζουν με της κόρης μου και τα δικά μου με της μητέρας μου για την οποία μιλούσα, ώρα αρκετή, στο παιδικό πάρτυ. Οδηγώντας τους ήσυχους κυριακάτικους δρόμους, δέκα και μισή το πρωί, το πρόσεξα και φρέναρα. Ενα προκάτ σπιτάκι, ένας τεράστιος κάδος για μπάζα και δύο χημικές τουαλέτες γέμιζαν το πεζοδρόμιο. Ισως το τελευταίο αρχοντικό σε αυτόν τονχλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-2825917147051614312007-05-19T00:39:00.000+03:002007-05-19T01:26:57.908+03:00ΠρουστοφύλληΜετά από πρόσκληση της αγαπητής σπιτόγατας (την ευχαριστώ) απαντώ στις ερωτήσεις που απάντησε ο Προύστ: 1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;Σύντομη.2. Τι σας κάνει να σηκώνεσθε το πρωί;Η περιέργεια.3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;Τελευταία δεν γελάω πολύ. 4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;Η ανασφάλεια.5. Το βασικό ελάττωμά σας;Η υπερβολή.6. Σε ποια λάθη δείχνετε μεγαλύτερη χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-37723416183659079212007-05-17T19:14:00.000+03:002007-05-18T10:23:12.439+03:00Το ταξίδι ενός μπρόκολουΤο βράδυ ήρθε πιο νωρίς. Ορμησε στο σπίτι την ώρα που χτύπησε το τηλέφωνο. Κι΄άλλες κριτικές και διεκδικήσεις. Υπέστην. Θύμωσα. Άρχισα να φτιάχνω σπανακόπιτα. Στις 10 και μισή. Εβγαλα το σπανάκι από το ψυγείο. Μερικά φύλλα –από τον καιρό- είχαν πάρει να κιτρινίζουν στις άκρες. Τα καθάρισα. Τα έπλυνα πολλά νερά. Καθ’ ένα ξέπλενε και περισσότερο τον θυμό μου. Τα άχνισα. Καθάρισα τα φρέσκα χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-68455828216006578582007-05-16T14:10:00.000+03:002007-05-16T14:13:52.416+03:00Μιά περιττή απώλειαΣιδέρωνα το κόκκινο πουκάμισο. Σκεφτόμουν πως το σπρέι δαμάζει τις ανυπότακτες ίνες φτιάχνοντας στιλπνές επιφάνειες –πρώτα την ανάποδη της μανσέτας και μετά την καλή. Χαμένες ώρες νοικοκυροσύνης. Χαμένες από τί;Αναλογίστηκα το υποχρεωτικό του σιδερώματος – ποιός θέλει να είναι τσαλακωμένος; τα εννέα πουκάμισα στην ουρά, το αδειανό μερικών ημερών. Αν και θυμήθηκα δυό τρείς αναγνώσεις (τη μία χτές χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-47338484515712530372007-05-14T09:37:00.000+03:002007-05-14T09:46:50.997+03:00Αναζητώντας τους χαμένους τίτλουςΒόλτα στην έκθεση βιβλίου νωρίς το απόγευμα στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου με τον ήλιο δυνατό να εμποδίζει τα μάτια. Οι λέξεις τυπωμένες, διαθέσιμες να περιμένουν. Προσπερνάς και διαβάζεις. Αγγίζεις και φυλλομετράς. Πού βρίσκονται τα βιβλία που συνόδευσαν την πορεία σου, αναρωτιέσαι. Στην οικογενειακή βιβλιοθήκη μπερδεμένα απο την αυθαίρετη ταξινόμηση κάποιου άλλου ή καταχωνιασμένα στα άλλα σπίτια χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-47162013392176922192007-05-11T02:04:00.000+03:002007-05-11T02:06:47.410+03:00Ακούω - βλέπω στις 10 ΜαίουΕίδα το πρωί στις 8.00 που πήγαινα στο τραμ να πάρω την Athens voice, μια τραβεστί με μίνι, ψηλοτάκουνες μπότες και κουρασμένο βλέμμα, μάλλον να επιστρέφει από τη δουλειά της στο σπίτι. Και την συμπόνεσα.Ακουσα στο κομμωτήριο πως υπάρχουν μητέρες που μετά το διαζύγιο εγκαταλείπουν τα τρία μικρά παιδιά τους στον πατέρα, ξαναπαντρεύονται και κάνουν άλλα δύο. Μετά βρίσκουν και γκόμενο. χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-63259890261575487592007-05-09T20:04:00.000+03:002007-05-09T20:32:50.945+03:00Λαθραίες ακροάσεις ή στο βάθος κήποςΤην ανάγνωση της ζωής την ορίζει ο καθένας μας. Κεφάλαιο – κεφάλαιο. Και βγάζει τα συμπεράσματα του. Ενίοτε του δημιουργούνται απορίες και ερωτηματικά. Μικρές ιστορίες καθημερινότητας με σύνθετη η απλή πλοκή απαρτίζουν το σύνολο. Μερικές έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Αλλες παραμένουν εκκρεμείς.Εσύ, ο παρατηρητής, αποφασίζεις τον τρόπο αποθανάτισης των γεγονότων. Εστιάζοντας κοντά ή μακριά, ανάλογα πού χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3577061595328961901.post-57948779732395711542007-05-08T22:07:00.000+03:002007-05-08T22:34:01.806+03:00Παλιοπράγματα, παλιοκαταστάσειςΣήμερα πέρασε ο παλιατζής.Με ένα παλιό ντάτσουν με ανοιχτή καρότσα. «Ολα τα παίρνω», φώναζε το μεγάφωνο, «αδειάζω τις αποθήκες σας, καθαρίζω τα άχρηστα, μαζεύω παλιούς καναπέδες, παλιά τραπέζια, παλιές καρέκλες, παλιές βιβλιοθήκες, παλιοπράγματα, παλιοψυγεία, παλιοπλυντήρια, παλιοκουζίνες»......παλιανθρώπους, παλιοκαταστάσεις...χλωροφύλληhttp://www.blogger.com/profile/11925635607985449652noreply@blogger.com4